මධුර
රෑ
සඳ
කැලුම්
කවුලු
පියනින් වඩින
ගතු
කියා
නිදි
වරයි
නෙත්
පියන්
අතර
හිඳ
පාලු
සිත්
දනව්වේ
අතරමං
වී
සිටින
හීනයක්
දඟ
කරයි
පන්
හිඳේ
තුඩ
අගින
උදෑසන
සෙත්
මතුර
සේ
ලොවක්
නිවාලන
සුබ
නිමිති
නැති
මුත්
ජිවිතේ
මග
රැදුන
වෙර
දරමි
අරවින්දයක්
වී
හෙට
පිපෙන
අහස්
කුස
පුරාවට
සුවඳ
මුසු
කර
හරින...
No comments:
Post a Comment