කැළණි නදී
හැඩකාර කෙළි
මධුර හඬින් ගී ගයයි රැළි
බැස යන්න ඉතින්
නොමිනිසුන් මැදින්
ලුනු රසැති වුවත්
මහ සයුර බලා...
බෝ සමිඳු සෙනේ
හිත නිවයි සැනේ
වැළි මලුව දිගේ සිල් සුවඳ දැනේ
පිය මනිමු ඉතින්
පුහුදුනන් ලෙසින්
කළ පව් සේදෙන
පුණ්ය බිමේ...
සරසවිය පුරා
හද රුහිර හෙලා
දෙපිළ බෙදී හිත් නොහොඳ වෙලා
බබලවමු ඉතින්
කල්යාණි නමින්
පව් සෝදා ගත් උපාධි
විරුවෙක්...
No comments:
Post a Comment