සිතිජ ඉම මායිමේ
රත් පාට තැවරිලා
සුනිල දිය තිර පටත්
ඉර මලින් සේදිලා
හුරු පුරුදු සෙනෙහසක්
අතීතෙට ඈඳිලා
සිත පිරුනු ලෝබයක්
වේදනා මුසු කළා
නුඹ වගේම මමත්
ඇඟිල්ලක දැවටිලා
පියමැන්නා දෝණියේ
සිඟිති බහ තෝරලා
මුහුදට අහිමි කිරි කවඩි
වෙරලේ තියා
රළ පෙළ ඇදෙයි ආයෙත්
මහ සයුර බලා
දුවකට අහිමි පිය සෙනෙහස
තුරුලේ හොවා
දුම් වැල් ඇදුනි චිතකෙන්
නිල් අහස කරා....
No comments:
Post a Comment