නෙල්ලි කොළ අතරේ හීනීයට පැතිරිලා
රන්වන් පාටක් මුකුලු කරන කොට
මතකය අතරින් මේ සැන්දැවේ
සිතත් දුවයි ගම් පෑල දොරින්....
සඳුගේ සෙවනැළි හිරුට මුවා වී
කාළය ජිවිත අතර ගලන සැටි
තත්පර අතරේ ගැටෙන දහස් දෙන
අතර සොයයි නුඹ කාසි හුඟක්....
එහෙව් අතීතෙක සිරගත නොකරම
අදත් හෙටත් සෙනෙහෙන් ලංවී ඉමු
ගමට එන්නේ කවදාද කියන් නුඹ
නෙල්ලි ගහත් ලත වෙනවා බලන්...
ආයෙත් සවසක නෙල්ලි සෙවන යට
දොඩමලු වෙමු හිරු බසින සැදෑවක
නුඹටත් දවසක දැනෙයි දෝණියේ
හැඟුම් වටී අතීතයට මෙරක්...
No comments:
Post a Comment