පාලු සිත් විල එකලු කෙරුමට
හිතලුවක වී රැඳෙන්න
කුමුදු මලකට නොහැක සකි සඳ
බඹර තුඩ විස දරන්න
දෙලොව අතරක අතරමන් වී
කඳුළු උල්පත් දොවන්න
නුඹේ ලෙන්ගතු සිනා අරගෙන
එපා කුටියට වඩින්න
සීත පිනි දිය, පිච්ච පෙති
සඳ එළිය මැද දිදුලවන්න
කණට කොඳුරා සියුම් රාවෙන්
අතිර සිතුවිළි බිඳින්න
පිච්ච සුවඳට හැකිද රැයකට
තවත් සීමා බඳින්න
හිරු නැගෙන්නට පලමු සිසිලස
සොරා ගෙන නුඹ පිපෙන්න...
No comments:
Post a Comment