සුදු වැලි මත්තේ සෙවනැලි ඇන්දට
හිරු බැස යන්න ළඟයි
සෙවනැළි අතරෙම අඳුරට එක් වී
සමු ගෙන යන්න දුකයි
අහස් ගං දියේ තරු කැට වැටිලා
ඇහිඳන් එන්න හිතයි
සයුරට හැකිමුත් අහස සිඹින්නට
ඔබ, මට සිතිජේ දුරයි
ආසා ඇතිමුත් තුරුලේ වෙලෙන්නට
වසන්තේ ළඟක නොවෙයි
අහිමි වුවත් සිත නුඹගෙන් නොමිදී
සෙනෙහස දෝරේ ගලයි...
No comments:
Post a Comment